Ik houd van jou.

okt 5, 2018 | Fiction, Love, Relationships

Toch?

Ik houd van jou, en ik blijf je trouw.

Denk ik.

Ik houd van jou en ik begrijp geen reet van je.

Ik houd van jou en je verbaast me keer op keer.

Ik houd van jou — vandaag iets meer dan gisteren.

Ik houd van jou en ik wil je nooit meer zien.

Ik houd van jou, dus kom tegen me aanliggen, nu.

Ik houd van jou en het spijt me, alles.

Ik houd van jou en soms voel ik me zó klein in je aanwezigheid.

Ik houd van jou maar je preischotel smaakt nergens naar (ook al doe ik alsof).

Ik houd van jou en dat maakt me bang.

Ik houd van jou omdat je me graag oraal bevredigt.

Dat is toch ook liefde?

Ik houd van jou en de hele wereld kan kapot vallen.

Ik houd van jou maar ken ik je eigenlijk wel?

Ik houd van jou omdat je fouten maakt, en ik het dus ook mag.

Ik houd van jou ook al ken je maar vijf grapjes.

En die zijn niet eens echt leuk, sorry.

Ik houd van jou met je duizend-en-één nukken en de tien miljoen manieren waarop je me kust.

Ik houd van jou omdat je me leert van mij te houden, gewoon, door wie je bent.

Dank je wel.

Ik houd van jou maar nu even niet.

Nu haat ik je, verdomme.

Ik houd van jou en je lichaam, elk hoekje en plooitje, en ik lik je tot je er niet meer tegen kunt.

Ik houd van jou, en de streepjes van mijn liefde voor jou, die ik op de muur naast de kast zet, staan elke dag een beetje hoger.

Ik houd van jou en als je ooit bij me weggaat wil ik er niet meer zijn.

Ik houd van jou maar ik weet niet meer waarom.

Stomme trut.

Ik houd van jou en dat maakt me bang.

Ik houd van jou, van alles.

Alles.

(Ik houd van jou. Alleen moet ik je eerst nog ontmoeten.)