Je krijgt elke seconde een nieuw leven: doe er verdomme iets mee!

nov 26, 2019 | Awakening, Coaching, Entrepreneurship, Insights, Personal, Purpose and Meaning, Relationships, Spirituality, Typically Me

Er zijn een paar dingen die we chronisch vergeten, en die ons leven daardoor onnodig ingewikkeld maken. Eén ervan is het feit dat we continu leren en continu fouten maken, maar vooral dat we continu de mogelijkheid hebben nieuwe wegen in te slaan en alles anders te doen. Elke seconde weer.


Het mooie van het leven is dat je zo belachelijk veel kansen krijgt.

Elke keer dat je lullig tegen iemand doet (ook jezelf), dat je iets uitvreet waar je van baalt, dat je snoeihard de mist ingaat, iets verkloot, of omvalt van uitputting, heb je daarna de kans om er iets mee te doen, het oude achter je te laten en het nieuwe te omarmen.

Laat dat even tot je doordringen: elke seconde van je leven is nieuw, en dat betekent een bijna eindeloze hoeveelheid mogelijkheden het anders te doen.

Want naast de stinkende oude koeien in de sloot blijven liggen is geen must.

Zelfkastijding is geen sustainable lifestyle.

Letterlijk níets is belangrijk genoeg om jaren van te balen of om je leven eindeloos schaamrood of schuldgrijs te laten kleuren, maar we hebben nu eenmaal de aangeleerde neiging onze klauwen in bepaalde situaties te slaan en niet meer los te laten.

Of we nou zelf keihard falen of een ander iets kwalijk nemen; sommige gebeurtenissen blijven hun schaduw vooruitwerpen.

Maar wil je in die schaduw blijven leven?

Wil je een zogenaamd veilig maar vooral klein en bang bestaan leiden?

Of ben je eindelijk weer toe aan wat zon?

En ik snap het wel, hoor. Want het lijkt zo ingewikkeld.

Het lijkt zoveel sterker dan wij.

Het is alsof we létterlijk niet bij machte zijn dat wat eenmaal voorbij is voorgoed te parkeren en achter ons te laten, in een grote oude schuur met een roestig maar degelijk slot.

We móeten erop kauwen, het laatste beetje bitterheid eruit zuigen, en vergeten het uit te spugen of, zoals Marco Borsato dat zo beeldend zong:

‘Even slikken en weer doorgaan, even woelen en gewoon weer opstaan’.

Zelfgekozen leed.

Zelfkwelling en zelfverwijt zijn uiterst dubieuze mechanismen, slachtofferschap kan er ook wat van, en het vermogen anderen chronisch verantwoordelijk te maken voor jouw leed en gemiste kansen en daar nooit meer vanaf te stappen, is al net zo min vruchtbaar.

Tóch doen we dit veel vaker dan noodzakelijk en gezond voor ons is, meestal vanuit de foutieve aanname dat spijt ons helpt… toekomstige fouten te voorkomen.

Die insteek ken je vast wel.

Maar het is gelul.

Niet spijt en wroeging en schaamte, maar gezond verstand, inzicht en helderheid, helpen ons oude valkuilen in de toekomst te vermijden.

Je verantwoordelijkheid nemen over je leven betekent experimenteren, leren van je fuck ups, en eigenaar worden van je daden.

Dat is dus heel wat anders dan spijt tot aan je dood, of je dagen slijten in alles verterende schaamte tot je te oud bent om je te herinneren waar het ook alweer over ging.

Houd ermee op.

Draag geen denkbeeldige ballast met je mee.

Want het is waar: wat gebeurd is, is gebeurd.

Fix dingen, los ze op, maak het goed, kus het af, ga desnoods schaamteloos door het stof en als dat niet kan: laat het voor wat het is.

En, nee, dat is niet egoïstisch, absoluut niet.

Het is de énige manier om met respect voor jezelf en anderen te leven.

Respect voor je eigen veerkracht, respect voor je menselijkheid, respect voor het leven dat je keer op keer op keer kansen biedt om het anders te doen.

En respect voor anderen, voor hun unieke vermogen kennis op te doen en te falen en zélf de beslissing te kunnen nemen of ze je voor altijd zullen vervloeken… of toch liever met jouw open ogen naar de wereld leren kijken.

Eindeloze kansen.

Jij hebt de verantwoordelijkheid voor je eigen leven, en dat is niet alleen het belangrijkste, maar feitelijk ook het enige. Niet dat je daarmee automatisch een asociaal stuk vreten moet worden, maar wél dat je persoonlijk zorgdraagt voor zelfliefde, begrip voor je heerlijke imperfectie, en ruimte om te spelen en te leren.

Hoe je reageert op wat het leven je aanbiedt, ligt in jouw handen.

Maak gebruik van die weergaloze macht.

Dus als je je als een klootzak of enorme trut hebt gedragen, als je een beslissing neemt die verkeerd uitpakt (welkom bij de club), of als je iemand kwetst of verneukt: maak het goed, meteen, en ga verder.

En als een ander je iets flikt, als je teleurgesteld bent of je voelt je genegeerd door iemand die belangrijk voor je is: zeg het, deel het, en laat het verder los.

Ga door, leef door.

Laat het niet etteren.

Elke seconde dat je hier bent geeft een nieuwe mogelijkheid het weer helemaal anders te doen dan daarvoor.

Gebruik die ruimte, pak die kansen.

Je bent hier niet om in een donkere grot van berouw en zelfmedelijden te leven.

Kom naar buiten, probeer, kloot, heb lief, faal, verlies en overwin.

Het leven wacht op je, met de tomeloze energie van een veulen in de lente.

Gebruik elke seconde.

Lééf elke seconde.


(Als je op de een of andere manier lijkt vast te zitten in routine en sleur, en bereid bent daar iets aan te doen, als de dagen keer op keer hetzelfde lijken, als het leven aan je voorbij lijkt te gaan zonder dat je bloeit, of groeit, of schijnt: misschien moeten we elkaar dan een keer ontmoeten.)