Je wil het niet meer doen, echt niet, maar het zit zo fucking diep.

Een jarenlange relatie.

Je maatje, je hulpje, je manier om éven te ontspannen, even los van de wereld te zijn.

Hoe zou je ooit zonder kunnen?

Hoe dóen mensen dat?

Kappen met blowen, roken, drinken of welke handeling dan ook die je bent gaan doen en blijft doen om te ontsnappen of je wat minder slecht te voelen, kan ingewikkeld zijn.

Lastig, absoluut.

Zwaar, niet zelden.

Maar vooral: verwarrend.

Want terwijl jij er eigenlijk dolgraag mee wil stoppen, terwijl je dondersgoed weet dat je leven naar de kloten gaat, is je brein het daar vaak niet mee eens.

In het kader van Lang Leve de Automatisering en Hoera voor Gewoontes, houdt het graag vast aan die specifieke kortetermijnoplossing.

Het kan je brein geen zak schelen of het slecht voor je is, of het je verandert in een boos en zenuwachtig en labiel figuur, of je morgen met een bonkend hoofd rondloopt, en of je steeds meer liegt en steeds minder blij bent.

Daarom heb je iets nodig wat daar tegenop kan.

Je moet niet alleen maar stoppen (al dan niet op je tandvlees), maar vooral ook leren hoe je die gewoonte kunt vervangen.

Dat er iets is waar je op kunt vertrouwen, en leunen.

En dat kan, dat is er.

Want wat je altijd zocht in die verslaving, is van nature al aanwezig.

In jou leeft het vermogen om te ontspannen, een wonderlijk en vaak vergeten fenomeen dat het leven draaglijker, prettiger, en lekkerder maakt.

Maar dan zonder de katers, het hoesten, en het zelfverwijt.

Wil je kappen maar heb je geen flauw idee hoe?

Dan moet je eerst beginnen.

Met mailen.