Hier volgt een bekentenis:
Pas op voor mensen die zeggen dat ze spiritueel wakker zijn 🙂
En ik zeg dat met alle liefde en begrip en plezier en ironie, want ik was zo’n mens.
Ik DACHT dat ik dat was, het voelde zo, en het voelde bijzonder goed.
Mijn ontboezeming is dan ook gespeend van elke vorm van schaamte of berouw of wat dan ook, omdat de hele ontwikkeling schitterend is.
Dat meen ik serieus.
Als je ongeveer je hele leven worstelt met diepe ideeën over minderwaardigheid, onveiligheid, ontoereikendheid, en een diepe angst voor wat de toekomst je zal brengen en of je dat allemaal wel aan kunt (‘waarschijnlijk niet’, was het standaard idee), is een fase van ‘verlichting’ zoals ik die een paar jaar heb gehad, uitermate lekker en helend.
Geen wonder dat je dat aantrekt en koestert als een (al dan niet nederige) jas.
De afgelopen jaren heb ik met veel enthousiasme en passie gepraat over Eenheid en al die andere grootse spirituele termen, en dat doe ik nog steeds heel erg graag, maar er is wel iets veranderd.
Iets wat ik helemaal niet heb opgezocht en ook eigenlijk niet eens echt wilde.
Dacht ik.
En het voelt ongeveer als volgt:
Ik ben van heel klein en kwetsbaar (tientallen jaren van mijn leven) naar HEEL GROOT (het idee en zelfs het besef van Bewustzijn en dat dan de hele dag uit alle macht proberen te beleven) gegaan, en onlangs ineens naar Fucking Alles Bij Elkaar En Niets Uitgezonderd gekatapulteerd.
Hoefde ik niks voor te doen, gebeurde zomaar, hatsekidee.
Een aantal van mijn meest fundamentele ideeën werd zomaar ondermijnd en opengebroken en opgelost, en het werd ineens duidelijk dat alles waarin ik zo gretig geloofd heb, hoe groots het ook was, eigenlijk enorm beperkend was.
Logisch, maar natuurlijk niet als je er middenin zit.
Het voelt alsof er ineens hele rijen nieuwe deuren opengaan, alsof er een eindeloze lente is begonnen.
Ben ik dan NU wakker?
Hahaha, nee, dat lijkt me niet.
Misschien wakkerDER?
Misschien kun je wel duizend keer wakker worden op verschillende niveaus.
Wie zal het zeggen?
Wat ik weet is dat het wegvallen van oude zekerheden en ideeën, zelfs als het om de ultieme vrijheid gaat die ik dacht vrij goed te kennen, extreem ontluisterend is, in de beste zin van het woord.
Ontluisterend, inspirerend, bevrijdend, en nórmaliserend.
Zien dat ik op de een of andere manier een bepaald utopisch idee in stand hield, gewoon omdat het zo lekker en veilig voelde na jaren ellende én omdat het mij schijnbaar bijzonder maakte, heeft dat oude en vertrouwde behoorlijke gekraakt.
Maar wat ervoor in de plaats is gekomen is eigenlijk nog veel groter dan wat er eerst leek te zijn.
Ik donderde van de heerlijke spirituele maar toch wat wankele stoel die Eenheid en Bewustzijn en Ultieme Intelligentie heet, in de ruimte die nog véél meer toelaat.
Niet alleen maar de eindeloosheid van het universum, maar álles, het geheel, de vuiligheid, het kleine, het immense, het schijnbaar beperkte, het prachtige, het alomvattende, en het verwarrende.
Wat ik maar wil zeggen is dit:
Als je oude manier van denken niet meer toereikend is, kun je daar écht iets aan doen.
Als je keer op keer in dezelfde gewoontes trapt, is dat voorgoed op te lossen.
Als je al DUIZEND keer hebt geprobeerd dingen anders aan te pakken, en het al DUIZEND keer mislukt is, is er tóch een uitweg.
Maar die vind je nooit in je huidige denken, je huidige ideeën, en je huidige geloof, want dat complexe systeem houdt je uiteraard het liefst waar je zit, binnen de zelfverklaarde grenzen.
Dus?
Als je bent vastgelopen, als JIJ gek wordt van de herhaling van zetten en het beperkte effect van al je goede bedoelingen, help ik je graag vliegen.
Helder, liefdevol, en met intens veel plezier en energie.
Oh, en absoluut heel praktisch en tastbaar.
Boter bij de vis, zeg maar.