Het lastige van uitleggen wat je coaching voor mensen kan betekenen, is dat je heel snel en makkelijk kunt verzanden in hoogdravende, poëtische beschrijvingen.

Ik heb dat in elk geval jarenlang gedaan.

‘We ontdekken je innerlijke diepste wezen zodat je in vrijheid en liefde kunt manifesteren!’

‘Je leert wie je bent als je niet bent wie je denkt te zijn, en van daaruit creëren we een heel nieuw universum aan mogelijkheden’.

‘We vinden samen de universele kern die alles verbindt en laten je leven van daaruit moeiteloos stromen.’

Zelf heb ik hier absoluut geen moeite mee omdat ik al die dingen elke dag ten diepste ervaar, maar ik realiseer me ook dat dit voor veel mensen nogal vaag is.

Ultieme vrijheid klinkt ergens prachtig, maar het is ook best lastig te omvatten.

En wat moet je er dan mee als je bij de bakker staat?

Het voelt gewoon niet zo heel praktisch.

Daarom wil ik iedereen die moeite heeft met lyrische teksten graag tegemoet komen, en eens extra concreet zijn.

Hoe zou je het vinden om niet meer bang te zijn, en je angst zelfs te zien als opwindende kans om meer te bereiken in je leven?

Hoe zou het zijn als je niet meer verslaafd bent?

Hoe zou het zijn om je geen zorgen meer te maken, en zeker te weten dat je alles wat er ooit zal gebeuren kunt oplossen?

Hoe zou het voelen om nooit meer moeite te hebben met kiezen?

Hoe zou het zijn om liever voor jezelf te zijn, en een betere ouder voor je kinderen?

Hoe zou je leven eruit zien als je elke morgen opstaat met zin in de dag (en als je geen zin hebt daar in elk geval niet mee zit)?

Hoe zou het zijn om je emoties te voelen, allemaal, helemaal, zonder je ervoor te schamen?

Hoe zou het voelen om niet meer steeds moedeloos en hopeloos en kansloos te zijn, maar heel vaak vól leven en plezier?

Hoe zou het zijn om je niet langer slachtoffer te voelen van anderen, van je angst, de wereld, de politiek, je verlegenheid, of je zogenaamde gebrek aan talent?

Hoe zou het voelen als je ineens durft wat je nog nooit hebt gedurfd, als je ineens je mond opendoet en vraagt wat je wilt en zegt waar je zin in hebt?

Hoe zou het zijn om geen fucks te geven, niet omdat je dat stoer vindt, maar omdat het is wie je bent?

Hoe zou het zijn als je voor jezelf opkomt, niet boos of aggressief of defensief, maar gewoon heel sterk en stevig?

Hoe zou het voelen om eindelijk te doen wat je het allerliefst wilt doen, zelfs als dat tot nu toe belachelijk lijkt en iedereen je altijd verteld heeft het maar te vergeten?

Hoe zijn het zijn als je je zó goed voelt over jezelf dat het je niet eens meer kan schelen dat je veel zelfvertrouwen hebt?

Dat dus.

Die dingen.

Mooie, waardevolle, spannende, echte, vervullende, waanzinnige, en ook vooral praktische dingen.

Wil je het nóg concreter?

Mail me.