Als ik werk met mensen die willen stoppen met drinken, hoeven ze wat mij betreft niet te stoppen.

In elk geval leg ik daar niet de nadruk op.

‘Vechten’ tegen drank is een strategie die maar voor weinigen is weggelegd.

Het levert weerstand en spanning op die juist altijd is weggedronken, en daarmee de kans groter maakt dat de gewoonte in stand blijft, zeker in het begin.

Natuurlijk is een van de doelen het doorbreken van de verslaving.

Maar in mijn persoonlijke ervaring en die van de mensen die ik coach op dit gebied, is de weg van de constante strijd gedoemd te mislukken.

Stoppen met drinken gaat in essentie niet om stoppen met drinken, maar om beginnen met ervaren, met voelen.

Het accepteren van de onvermijdelijke zwaarte en verwarring van mens zijn, het leren omgaan met pijn, verdriet, afwijzing, schaamte, en schuldgevoel, is de duurzame route.

Zo zie ik het in elk geval.

Ik weet nog goed hoe ik talloze pogingen ondernam om de vloek te breken, hoe ik dan een tijdje kon zweven op de euforie van de start van mijn heldenreis, hoe ik mijn bovenmodale wilskracht inzette om het voor mekaar te krijgen, en tóch weer voor de bijl ging.

In die tijd zag ik dat niet als mooie, leerzame poging waar ik trots op kon zijn, maar als een diep falen dat me nog meer de stront in drukte waar ik toch al zo diep in verzonken was.

Als je de stap hebt gezet om de alcohol af te zweren, kan het gebeuren dat dat mislukt.

Die kans is zelfs vrij groot.

En het mooiste en belangrijkste wat je dan voor jezelf kunt doen is je schouders ophalen, even je wonden likken, misschien nog een paar extra glazen drinken (nu je toch bezig bent), en het dan opnieuw proberen.

Er is geen vaste, perfecte route voor dit probleem.

Iedereen worstelt en stopt op zijn of haar eigen manier.

Soms in één keer; vaak pas na een aantal pogingen.

En wat mij betreft is dat niet slecht, maar doodnormaal.

Als je jezelf chronisch afwijst (iets wat alcoholisten maar al te vaak doen), is een extra grote afwijzing rondom je ‘falen’ funest, dus dat voorkom ik graag.

Zoals ik al eerder zei: ik denk veel meer in zacht, dan in hard.

Stoppen is dan een gevolg, geen begin.