“Als het op bier lijkt, is het gevaarlijk voor me.”

Zo dacht ik heel lang.

Nadat ik volledig stopte met drinken in 2012 ging ik alles uit de weg dat ook maar léék op drank.

Misschien was die radicale insteek wel goed voor me, want de angst om weer ’terug te vallen’ was groot, en mijn nieuw verworven status als alcoholvrije man voelde delicaat en wankel.

Ik was trots op hoe ik mijn oude gewoonte had geëlimineerd, hield het jarenlang strak bij frisdrank en koffie, en vergat dat er alternatieven waren.

Dat duurde tot juni 2019, toen ik in een bloedheet Boedapest rondliep, op een druk terras mensen 0.0 bier zag drinken en er ook een bestelde.

Lekker en dorstlessend!

Geen duivelse uitnodiging.

Bier zonder het stimulerende effect van bier.

Sinds die tijd drink ik regelmatig allerlei soorten alcoholvrij bier en het bevalt me prima.

Zelfs de varianten waar een klein beetje alcohol in zit (zoals deze Warsteiner) vormen geen enkele bedreiging meer, en het is nog nooit gebeurd dat het me deed hunkeren naar de oude vertrouwde buzz.

Als je een hele tijd helder bent en veel beter functioneert dan je heel lang gedaan hebt, wordt het een ander verhaal.

Ik drink niet meer om te vergeten, om een kunstmatige stemming te creëren, of om van mijn onrust af te komen.

Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om die specifieke bandbreedte in mijn leven te herintroduceren, en dus is de angst om overstag te gaan volledig verdwenen.

Wellicht is het geen goed idee om 0.0 te drinken als je net bent gestopt.

In die prille fase van abstinentie kan het ongetwijfeld dienen als ‘gateway’ drankje voor het echte spul, en de dorst naar een roesje aanwakkeren.

Maar daarna?

Geen enkel probleem.