Er valt een hoop aan te merken op wat ik schrijf.

Regelmatig laat iemand me dan ook weten dat het ‘behoorlijk kort door de bocht is’.

Sommige mensen willen meer nuances.

Ze willen horen dat dingen niet alleen recht en vierkant zijn, maar ook krom en rond.

Dat A de weg kan zijn, maar B soms ook.

Ik heb me een tijd gehouden aan die regel, en bij alles wat ik beweerde meteen gezegd dat het tegenovergestelde ook mogelijk is, achteraf gezien wellicht om te voorkomen dat er heibel zou ontstaan.

Maar wat ik merkte is dat het vaak slappe hap oplevert.

Als je álles continu nuanceert blijft er maar weinig zeggingskracht over.

Dus ben ik regelmatig vrij stellig.

Niet omdat ik zeker weet dat ik gelijk heb, maar omdat het op dat moment het meest plausibel lijkt, en ik gewoon een punt wil maken.

Blogs die alles proberen te omvatten en alle kanten even zwaar laten wegen, zijn in mijn ogen vaak saai, en veilig, en daardoor weinig interessant.

De geschiedenis heeft me geleerd dat ik de kanten die ik niet belicht uiteindelijk wel aan de beurt laat komen, vaak omdat mijn kijk op dingen verandert.

Bovendien ga ik ervan uit dat de mensen die mijn stukjes lezen slim genoeg zijn om de inhoud niet als absoluut te zien, en mij niet te beschouwen als de brenger van Ultieme Waarheid.

Het zijn maar stukjes, geen inclusieve wetenschappelijke verhandelingen.

Stukjes mening, stukjes ervaring, stukjes inzicht.

Eerder snacks dan complete maaltijden.

Ingewikkelder is het niet.

(Foto door @emilianovittoriosi, voor Unsplash)