Deze post is voor wie ‘m niet wil lezen.

Dertien jaar geleden liep ik door San Francisco, na een week Burning Man.

Ik had op dat iconische festival geen drugs gebruikt, maar er wel bijna non-stop gedronken.

Terwijl ik zeldzaam brak over straat liep, begon mijn beste vriend voorzichtig over drankmisbruik, mijn drankmisbruik, en het maakte me woedend.

Natuurlijk had ik geen probleem.

Natuurlijk kon ik stoppen wanneer ik wilde.

Natuurlijk dronk hij net zo goed veel.

Hypocriet!

Het gesprek ging snel op slot en we hadden het er nooit meer over.

Tótdat ik zelf besloot openheid van zaken te geven, ruim een jaar later, en het lange proces van herstel en confrontatie kon beginnen.

Wat ik maar zeggen wil: de grootste kans om te stoppen met drinken is als je er helemaal klaar mee bent.

Dat is in elk geval mijn ervaring.

Dat is hoe ik het heb gezien bij de mensen die ik help.

Als je er niet volledig voor wil gaan mislukt het geheid.

Als het verlangen om te kappen niet vele malen groter is dan de aandrang om door te gaan, heeft het weinig zin.

Als je ergens in je achterhoofd denkt dat je ook best kunt matigen en af en toe een glas nemen, hoef je er eigenlijk niet eens aan te beginnen.

Ik stopte toen ik er 100% genoeg van had.

Dat maakte het niet per se makkelijker, maar wel veel duidelijker.

Zeker weten waar je heen wil is essentieel, halfslachtige pogingen zorgen meestal voor desillusies.

Misschien leer je iets (en da’s mooi), maar stoppen zal niet het resultaat zijn.

Tenzij je op die 100% zit.

Dan ben je er klaar voor.

Mail me als je bang bent voor wat er gaat komen.

(Foto door @mrsunflower94, voor Unsplash)