In de afgelopen jaren is mijn definitie van coaching wel honderd keer veranderd.

Coaching draait om de toekomst.

Om het bereiken van doelen.

Om het ontwikkelen van je capaciteiten, je potentie, en daarmee te bereiken wat je wil.

Coaching is motiverend en inspirerend en bedoeld om uit je comfortzone te komen en grenzen te verleggen, dromen te volgen, en grote sprongen te maken.

Het daagt mensen uit om te geloven in méér dan ze altijd geloofd hebben en van daaruit de wereld te manipuleren.

Misschien.

Ja, zeker, in elk geval: ook.

Maar voor mij zijn al die dingen vooral bijzaken.

Bijna iedereen die iets wil bereiken, of dat nou een bepaalde carrière is of het verdienen van heel veel geld, heeft daar een onderliggende reden voor.

Eigenlijk is het gewenste doel de verwachte manifestatie van wat mensen écht willen, de droom van een specifieke materialistische uitkomst en het gevoel dat dat hopelijk zal opleveren.

Daarom coach ik niet per se op doelen en prestaties, maar op de ontdekking van meer vrijheid en vertrouwen.

Het besef dat veiligheid niets te maken heeft met externe veranderingen, maar een intrinsieke waarde kan zijn die voorafgaat aan al het andere.

Ik wil dat de mensen met wie ik werk leren zich op hun gemak te voelen, ook als ze dat niet doen.

Dat geen enkel doel, geen enkele prestatie, echt iets toevoegt zolang het besef van innerlijke vrede en kracht niet tot leven is gewekt.

In mijn ervaring willen de meeste mensen dolgraag rust, en vooral dat.

Niet het soort dat te maken heeft met liggen in een hangmat of zestien weken vakantie, maar een onwrikbaar weten dat niets wat er ooit zal gebeuren je kan breken.

Het is natuurlijk maar een idee, van mij, en misschien klopt het niet.

Maar ik zou serieus niet weten wat een mooiere uitkomst is.

—

(Foto door @nasiftzr, voor Unsplash)