Ik heb de oplossing voor je probleem.

Maar het is niet wat je denkt.

Ik kan je niet vertellen wat je moet doen aan je dilemma, wat de volgende stap zou moeten zijn, en wanneer je ‘m precies moet zetten.

Ik heb waarschijnlijk geen antwoord op de specifieke vragen die nu door je hoofd gieren.

En toch heb ik iets moois voor je.

Want ga maar na:

Hoe vaak heb je niet al in een situatie gezeten die kansloos leek?

Hoe vaak is het niet gebeurd dat je geen flauw idee had wat je moest doen?

Hoe vaak is het je niet overkomen dat kiezen onmogelijk leek, en dat geen enkele hoeveelheid nadenken je dichter bij een oplossing bracht?

Precies.

Honderden keren, minstens.

En dan heb ik nog een vraag:

Is het niet zo dat er altijd een oplossing is ontstaan?

Zijn al die ingewikkelde momenten uit het verleden die je misschien dagenlang bezig hebben gehouden, niet min of meer vergeten en keurig gearchiveerd?

Weet je wat het is: vaak is het probleem helemaal niet het probleem.

Het is je krampachtige vasthouden aan het vinden van een oplossing dat het zo ingewikkeld maakt.

Je haast, je ongeduld, en je beperkte blik.

Meestal heb je dan genoeg aan een beetje afstand.

Even loskomen van de hectiek in je hoofd, van het krampachtige, radeloze MOETEN VINDEN van een oplossing, is genoeg.

Even uitzoomen en rusten in die positie, zodat je de ruimte ontdekt waarin oplossingen en antwoorden uiteindelijk hun weg naar jou zullen vinden.

Verder hoef je even helemaal niks te doen.

—

(Foto door @ahtziri, voor Unsplash)