Je kunt helemaal niks doen aan wat er in je leven gebeurt.

En tóch zijn we de hele dag bezig.

Tóch zijn er dromen en wensen en projecten en acties en verlangens en neigingen die stuk voor stuk heel persoonlijk en belangrijk voelen.

Terwijl wij bezig zijn met het vormgeven en manipuleren, gaat alles helemaal vanzelf, en een onderdeel van die constante, moeiteloze creatie is het idee dat we een individu zijn en er invloed op hebben.

Dat de verantwoordelijkheid bij ons ligt.

Dat het aan ons is om het allemaal in goede banen te leiden.

Grappig hè?

En vooral heel tegenstrijdig.

Voor de menselijke geest is het enorm ingewikkeld om beide invalshoeken tegelijk te accepteren.

Alsof je moeten kiezen omdat het onmogelijk naast elkaar kan bestaan.

Maar dat kan dus wél.

Wat ‘ontwaken’ wordt genoemd is de toenemende realisatie dat we zowel de schepper van die creatie zijn, als dat wat wordt gecreëerd.

Een intuïtief instemmen met en herkennen van het paradoxale karakter van dit wonderlijke leven.

Vrijheid is de onpersoonlijke acceptatie van de verwarring.

Het laten zijn van wat er is, precies zoals het is, én de verwelkoming van wat er anders kan.

Het gekke is dat je dat niet kunt forceren of bereiken, als mens, maar dat het je wel kan overkomen.

Je kunt er dus feitelijk niks aan doen, maar wordt evengoed in staat gesteld om die ontwikkeling te ondergaan, inclusief de stappen die je (zogenaamd) zet richting bevrijding.

Als het proces is ingezet neemt vanzelf de capaciteit toe om dit allemaal steeds helderder te zien.

En dat gaat natuurlijk helemaal vanzelf.

(Foto door @slotosch, voor Unsplash)