De periodes vol verwarring zijn het interessantst.
Niet het leukst, niet het fijnst, en zeker niet het makkelijkst.
Maar als je oprecht alle hoeken en gaten van het leven wil leren kennen, als je wil ontdekken wie ‘jij’ eigenlijk en werkelijk bent, is gelukkig zijn een beperking.
Het is lekker als alles goed gaat, het is denk ik ook normaal dat we ernaar verlangen, maar het is niet automatisch een teken van volwassenheid of rijping.
En je leert er verdomd weinig van.
Ik heb geen idee waarom mijn leven op dit moment ingewikkeld voelt of lijkt, en waarom dat een paar maanden lang anders is geweest.
Misschien komt het door de Ayahuasca die ik vorige week nam.
Misschien heeft het te maken met Kerstmis, of gewoon deze tijd van het jaar.
Misschien is het tijd om weer een hele ronde oude shit aan te kijken en te verwerken.
Een interessant klinkende verklaring is snel genoeg verzonnen.
Wat ik in elk geval zéker weet is dat het idee van je dagelijkse problemen en worstelingen voor eens en voor altijd ontstijgen niet duurzaam is, niet reëel.
Het leven heeft me dat vaak genoeg laten zien.
Je goed voelen is een tijdelijke staat, een vluchtig fenomeen.
Het hoort bij de diversiteit van ervaringen die je als mens kunt hebben, en geeft je de gelegenheid om even bij te komen en te rusten en wat je geleerd hebt te integreren.
Je beroerd en verward en eenzaam voelen, daarentegen, biedt de kans om vertrouwd te raken met je veerkracht, je capaciteit om voluit te voelen, en de vrijwel onzichtbare stabiele factor die ons nooit in de steek laat.
Niet leuk, niet fijn, en niet makkelijk.
Wel allejezus verrijkend.
—
(Foto door @yosipri, voor Unsplash)