‘Dit is het.’

De simpelste en meest logische realisatie die er bestaat, is misschien wel de meest ingewikkelde om te accepteren.

‘Dit is het’ betekent precies wat het zegt: er is niets anders dan dit moment, inclusief alles, inclusief twijfel, inclusief weerstand.

En dus ook de overtuiging dat het anders zou moeten zijn.

Het ligt zó voor de hand, en toch strijden we er onvermoeibaar mee.

Alsof we alles dan maar gewoon moeten laten sloffen.

Alsof we gedesillusioneerd op de bank moeten gaan liggen.

Alsof het allemaal zinloos is.

En juist daar steekt de ingenieuze complexiteit van de realisatie de kop op: het is geen enkel probleem om het er mee oneens te zijn.

Want ook dát is precies wat er is.

‘Dit is het’ sluit helemaal niks uit.

Het idee dat we verantwoordelijk zijn voor alles wat we doen en hard moeten werken om onze dromen waar te maken of te bewijzen dat we ertoe doen, is er onderdeel van.

Dat we de eenvoud van de constatering woedend verwerpen idem dito.

De menselijke geest loopt vast op deze onvoorwaardelijke inclusiviteit.

Er lijkt áltijd nog iets te wensen, te verbeteren, en te veranderen, zo lang dat onderdeel is van onze ervaring.

Je kunt er niet aan ontsnappen, en dat hoeft ook helemaal niet.

Dit blijft altijd precies wat het is.

Maar misschien zorgt dat ooit voor een ongekende ontspanning.

—

(Foto door @robmulally, voor Unsplash)