Vanmorgen opende ik tien boeken over verlichting, en elke keer als ik drie regels had gelezen, sloot ik het weer.

Te ingewikkeld, te veel vorm.

Daar kunnen die boeken natuurlijk niks aan doen.

Ze zijn slechts een beschrijving van een subjectieve ervaring.

Maar woorden kunnen het niet vatten.

Soms wordt er verwezen naar Indiase goeroes die het zo mooi konden zeggen; soms wordt er verwezen naar niks, en dan driehonderd pagina’s lang.

‘Niks is vrij, en alles is vrij’ kwam er in me op.

Ook weer zo’n stevige platitude die niks betekent, of juist alles omvat.

Hij landde volkomen helder, volstrekt duidelijk, en zonder twijfel.

Marnix heeft jarenlang gezocht naar het ultieme doel: vrijheid.

Marnix las boeken en keek video’s, probeerde de aanwijzingen te volgen die er gegeven werden, had af en toe een beetje rust, maar dat bleef nooit.

Dit is wat er kan gebeuren bij sommige mensen, die innerlijke drang om een antwoord te vinden op een onduidelijke vraag.

Het betekent niks, het is niet eens bijzonder, tenzij je je realiseert dat álles bijzonder is.

Er valt niks te winnen, en alhoewel dat ontluisterend en misschien zelfs deprimerend kan klinken, is het een vreemde verademing.

Niks is vrij, en alles is vrij.

WIJ zijn niet vrij, en toch zijn we het nooit niet geweest.

Dit is geen poging om het eindelijk voor eens en voor altijd vast te pinnen.

Het is de vrijheid van verwondering, teleurstelling, en genade.

—

(Foto door @kolyakorzh, voor Unsplash)