AfAf
Eh?Eh?
LinksLinks
ContactContact

Klein leed

Ouwe zooi.
01 Nov - 30 Nov 2010
01 Sep - 30 Sep 2009
01 Ago - 31 Ago 2007
01 Jun - 30 Jun 2007
01 Ene - 31 Ene 2007
01 Dic - 31 Dic 2006
01 Nov - 30 Nov 2006
01 Oct - 31 Oct 2006
01 Sep - 30 Sep 2006
01 Ago - 31 Ago 2006
01 Jul - 31 Jul 2006
01 Jun - 30 Jun 2006
01 May - 31 May 2006
01 Abr - 30 Abr 2006
01 Mar - 31 Mar 2006
01 Feb - 28 Feb 2006
01 Ene - 31 Ene 2006
01 Dic - 31 Dic 2005
01 Nov - 30 Nov 2005
01 Oct - 31 Oct 2005
01 Ago - 31 Ago 2005
01 Jul - 31 Jul 2005
01 Jun - 30 Jun 2005
01 May - 31 May 2005
01 Abr - 30 Abr 2005
01 Mar - 31 Mar 2005
01 Feb - 28 Feb 2005
01 Ene - 31 Ene 2005
01 Dic - 31 Dic 2004
01 Nov - 30 Nov 2004
01 Oct - 31 Oct 2004
01 Sep - 30 Sep 2004
01 Ago - 31 Ago 2004
01 Jul - 31 Jul 2004
01 Jun - 30 Jun 2004
01 May - 31 May 2004
01 Abr - 30 Abr 2004
01 Mar - 31 Mar 2004
01 Feb - 28 Feb 2004
01 Ene - 31 Ene 2004
01 Dic - 31 Dic 2003
01 Nov - 30 Nov 2003
01 Oct - 31 Oct 2003
01 Sep - 30 Sep 2003
01 Ago - 31 Ago 2003
01 Jul - 31 Jul 2003
01 Jun - 30 Jun 2003
01 May - 31 May 2003

Marnix, dus.

31 Ago '03

marnix.pagina.nl

Durk Jan schonk ons de basis voor weblog.pagina.nl. En laat ik nou toevallig een weblog bezitten!

Op de logdochter van startpagina moet je toch echt wel staan. Vind ik. Het gaat  me niet om de hits, hoor, want ik heb het publiek dat ik wil. Maar ik vind dat ik er gewoon te vinden moet zijn. En dat lukt dus niet.

Ik geloof dat ik me inmiddels vijf keer netjes heb opgegeven. Als mijn mail nu wéér niet wordt gehonoreerd, geef ik het op. Dan kan moderator Wilbert wat mij betreft tot zijn jukbeenderen in de stront zakken.

# | 23:11 | admin | dieciséis meningen

Mét.

Hoe vaak mag je eigenlijk patat eten op een dag? Ik at het om 1 uur vanmiddag, en een paar uur later, rond kwart over vijf, stak ik weer een fijne portie naar binnen. Straks moeten we onze zondagavondeetkeuze maken, en mijn vriendin houdt niet van Chinees.

Zal ik...?

# | 19:18 | admin | seis meningen

Even eigengeilen (ja het is toch míjn log!).

In de Amsterdam Arena (Ajax - Zwolle) werd vandaag een aantal keer een commercial vertoond. Het was een duel tussen een stoere vrije trappen-nemer en een nogal enge keeper. Je hoorde gieren (de vogels) en Ennio Moricone-achtige muziek, die later overging in house. De commercial was volledig op de computer gemaakt. Alles in 3D. En toen ik 'm zag, kreeg ik een harde lul.

Dat maakt de stress van de afgelopen weken dan weer in één keer goed.

# | 19:12 | admin | 19 meningen

Dat doe ik dus nooit meer.

Proberen in één dag naar Barcelona te fietsen. En weer terug.

# | 18:12 | admin | Eén wijsneus

29 Ago '03

Mannendag.

Morgenochtend, om een nogal vroeg uur of acht, bevind ik me in het gezelschap van een dikke dertigtal opgefokte mannen. Wij hebben er dan masaal zin in. Wij drinken stomende koffie en scheppen op. Zittend in onze respectievelijke boten kletsen wij voor onze beurt over wat er allemaal te gebeuren staat. Omgeven door dure spullen die de meeste deelnemers slechts één keer per jaar gebruiken. Want morgen is

The Mystery of the Lake.

Een visdag. Voor mannen. En ik ben één van die mannen.

Echt wel.

# | 22:39 | admin | 17 meningen

Héérlijk.

Lekker je monitor schoonpoetsen met reiniger na een week rochelen, sprietsen en sproeien. Een frisse start, en oh zo gemakkelijk te bereiken.

# | 22:30 | admin | ocho meningen

28 Ago '03

Ook heel erg Marnix.

Iedereen die een log ofzo heeft doet het wel eens: bladeren door de stats. En dan vooral kijken naar hóe je gevonden wordt. Oké, oké, ik geef het toe: makkelijk onderwerp. Maar het is nu half acht, ik zit nog waar ik de hele fucking dag al zat, en ik wilde het u toch niet onthouden. Vond het zelf wel grappig, namelijk.

Spuiten van marmer effect op een wagen.

# | 19:27 | admin | Eén wijsneus

27 Ago '03

Lator.

Zo. Nu even naar huis, wat eten en Ajax kijken. Benieuwd of de Champions League Live Loting Flasemodule die we gebouwd hebben ook echt ingezet kan gaan worden (morgenmiddag vanaf 16.00 uur op www.ajax.nl). Je weet immers maar nooit met dat Grazer AK.

Het blijft tóch een spelletje.
Voetbaldwergen bestaan niet meer.
De bal kan raar rollen.
Dat soort dingen.

We zien het wel.

# | 19:08 | admin | quince meningen

26 Ago '03

Tip 2.

"Graag licht ik mijn CV toe in een persoonlijk gesprek."

Niet doen.

# | 23:54 | admin | nueve meningen

Tip.

Bewaar je verse knoflook áltijd naast de citroenen.

# | 23:52 | admin | cuatro meningen

Rechts.

Ik kom uit een typisch NRC-gezin. Dat heb ik al wel eens verteld. Een kunstzinnige, artistieke, erudiete pa, en een moeder die niets liever wilde dan dat we waren wat we waren. Bij ons thuis was er altijd ruimte voor anderen. Maar ik begin steeds meer te geloven dat mijn ouders dat konden waarmaken omdat er geen anderen wáren. Het was, ben ik bang, een puur theoritsch beleiden van onvoorwaardelijke liefde voor de wereld.

Wat ik van huis uit heb meegekregen is het rotsvaste vertrouwen in een welhaast bodemloze bron van relativering. Er is altijd een andere kant aan het verhaal.

We kunnen en mogen niet oordelen over andere culturen en hun daden. Omdat wij toevallig ánders denken, hoeven we nog niet per definitie béter te denken.
Luister naar wat de ander te zeggen heeft.
Heb begrip, ook al heerst er verder alleen maar onbegrip.
Verdiep je in de materie, alvórens je overgaat tot kritiek.
Benader de moeilijkste gevallen omzichtig en rationeel. 
Lees en leer en formuleer.
Er is geen probleem zo ernstig of je kunt het wel oplossen.

Die sfeer.
Maar dat was allemaal in een wereld die toen toch écht veel simpeler in elkaar stak...

Vanavond zag ik op tv een man die zijn leven gaf voor zijn geloof. "Dat moet je dan zelf weten", dacht ik meteen. Want ik kan het nu eenmaal steeds minder makkelijk opbrengen. Die solidariteit. De intellectuele mantel der liefde. Helemaal omdat hij op het moment van ontploffing bewúst negeerde dat-ie omgeven werd door mensen die waarschijnlijk nog allerlei plannen hadden. Die nog van alles wilden. Of simpelweg te jong waren om daar überhaupt al over na te denken.

Ik voel geen compassie voor deze man. Nul. Het stukje NRC in mijn verstandige hersenhelft bestaat niet meer. In elk geval: niet meer op die onvoorwaardelijke manier. Ik ben zuur geworden. Misschien zelfs wel gewoon rechts. Weet ik veel.

Rationeel gezien is het een pijnlijke constatering. Godverdomme.

# | 23:13 | admin | cinco meningen

25 Ago '03

Neuh, toch maar niet.

Waarom zit er toch vaak zo'n enorm verschil tussen wat je 's avonds van plan bent, en de volgende dag ook echt realiseert? Alsof je je plannen, hoppakee, wegdroomt.

Je moest 'ns weten wat ik morgen allemaal ga doen...

# | 21:45 | admin | ocho meningen

Nadeel.

De oude schildpad zat op z'n veranda, in het late zomerlicht. Traag bespeelde hij de Honky Tonk-gitaar. In een meeslepend schildpaddentempo. Hij stopte. Niet plotseling, en zeker niet abrupt. Zijn virtuoze spel stierf weg alsof het nooit bestaan had. Als een echo in een droom. Tergend langzaam bewoog zijn gelooide hand naar de fles die naast hem stond. Als in slow-motion bracht hij de Bourbon naar zijn stugge mond. Toen de eerste slok zijn ziel verwarmde, kwam de zon alweer voorzichtig op.

Als schildpad kon je ook nooit eens lekker lam worden...

# | 18:18 | admin | Eén wijsneus

Nogal druk.

Huh, ik hoor net dat de zomer voorbij is... !

Was-ie al begonnen dan?

# | 18:07 | admin | nueve meningen

23 Ago '03

Het is toch niet...?

Het was 21.45 uur en ik had nét een feest met enorme potentie afgezegd. Iets met 'Playboy, bunnies, vips, bn'ers en trendy drankjes zoveel je maar wilt'. Dat soort uitnodigingen krijg ik met grote regelmaat. Maar vanavond had ik gewoonweg geen fut.

Met een dampende kop runderthee zat ik, in mijn badjas, het eerste manuscript van een talentvolle jonge schrijfster te lezen. Fris, strak, goed uitgebalanceerd. En lekker. Maar haar verhaal was behoorlijk kut. De wekker ging af.

Ik stond op en liep naar het raam. Het was exáct 22.01 uur en ik wist dat er een 'verrassingsbezoek' aan zat te komen. Glimlachend en een beetje moe schoof ik het raam open. Het werd alweer fris, zo 's avonds, viel me op. Buiten floot een uil. Ik nam nog een hijs. Ergens in de struiken hoorde ik iets ritselen. Het was tijd.

# | 22:45 | admin | catorce meningen

Taart en toastjes.

inline



Vandaag 2 jaar geworden. Helemaal wappie van de kadootjes en de visite. Precies zoals het hoort.

We hebben al zes keer 'Lafaleve!' gezongen. Straks nog vast een keer of vijf.

# | 15:03 | admin | quince meningen

Now is the tijd.

Ik ben al jaren op zoek naar een gebreide versie van de Mona Lisa. Het liefst in Marsupilamiwol. En nu ik dan elke dag wel iets van twaalf bezoekers heb (gisteren zelfs ZEVENTIEN!), acht ik de tijd rijp om mijn wens openbaar te maken.

Kunt u misschien iets voor mij betekenen?

# | 02:16 | admin | catorce meningen

Dichtvoer.

Dag mevrouw
heeft u ook kaas?
ik heb zo'n zin in plakken
Doe mij dan maar
een onsje oud
u hoeft niet in te pakken

Dag meneer
is vlees uw deal?
dan ben ik bij de slager
Verkoop mij rap
een hertenbout
ik ben een slechte jager

(groente had ik even geen zin in)

# | 01:26 | admin | seis meningen

Meneer Bol punt com

richt zich op dit moment op studenten. Bolpuntcom verkoopt namelijk studieboeken, en dat zullen we weten ook. Met grappig bedoelde radiocommercials, gebaseerd op typische studentvaardigheden als luiheid en dronkenschap, roepen ze de toekomstige leiders van Nederland op toch vooral hun boeken online te kopen.

Op zich niks mis mee. Handig enzo. Maar ze verkloten het steeds aan het einde van de spot. Daar komt namelijk het unique selling point uit de mouw, maar dan tenenkrommend vertaald.

"Bij Bol.com hoef je de acceptgiro pas na 15 dagen te betalen."

 

 

(ik hoef u toch verder niets uit te leggen?)

# | 00:24 | admin | cinco meningen

21 Ago '03

Panne

'Denk aan een wereldstad.
U exact in het midden.
Sluit uw ogen.
Doe ze weer open.
Het is nu pikdonker.
De grootste stroompanne uit de geschiedenis.
U voelt enkel haar lichaam dat tegen het uwe is
gebotst toen de lichten uitgingen.
Het zijn de enige vonkjes in de stad.
Ze gloeien net voldoende om te zien dat haar huid
spierwit is.
Alsof ze al die tijd in het donker op u heeft gewacht.
U hoort haar fluisteren.
Maar zo stil, dat u het zich ook kan verbeelden.
"Doe met mij wat u wil. Het is donker. Niemand zal
iets zien."
Maar het enige dat u wil, is haar in uw armen nemen.
En dat het licht nooit meer aanhoeft.'

Woorden: 120/Tekens: 500/ Zij: 3

(Is niet van mij hoor. Dit. Een of andere hijx500 wilde hier graag wat publiceren. Dat had-ie ook al voor mekaar gekregen bij andere web-ego's. Het is waarschijnlijk een soort project. En ik vind het wel aardig. Zowel de verhaaltjes als de voorwaarden: dat gepiel met die 500 tekens. Iemand die zó zijn best doet om iets van de grond te krijgen, mag voor één keer best een stukje marnix.nl. Vandaar. Dus.)

# | 23:35 | admin | 19 meningen

Natuur zat.

In de tijd die mensen vaak 'vroeger' noemen, en dan eigenlijk nog een paar jaar daarvoor, was ik jeugdlid van het Wereld Natuur Fonds. En niet zomaar een lid dus, hè. Want je kreeg een best wel volle multomap met glanzende groene kaft, een paar boekjes en een Paspoort. Een Ranger Paspoort. Ik was dus ranger.

Als ranger had je 'tal van voordelen'. Zo kreeg je het clubblad. Ennuh, nog wat dingen. Maar het mooiste was toch wel dat je je kon inschrijven voor speciale Ranger Vakanties. Dat waren avonturentrips, ín Nederland, die helemaal in het teken van dieren stonden. Het ontdekken van dieren. Het spotten van dieren. En daar was ik toen helemaal voor in.

Ik schreef me in voor een zeehondenvakantie, op een of ander waddeneiland. Een week lang elke dag het wad op, en dan maar loeren naar de zeehonden (mét garantie!). In de weken nadat ik mijn inschrijfformulier had verzonden (ouders vonden het goed), kon ik niet meer slapen. Ik zag óveral zeehonden. Elke dag poetste ik mijn verrekijker op en schreef ik verlangende zinnen in mijn Ranger dagboek. De dag kwam.

Zelden had ik mijn moeder zichzelf zó zien verkneukelen. Terwijl ik een boterham met appelstroop at, liep ze op me af met haar handen op haar rug. Duidelijk, natuurlijk. Maar ik zag het niet. Met een sierlijke zwaai legde ze de envelop naast mijn bord (en dat terwijl lezen tijdens het eten niet bepaald gewaardeerd werd).

Het was 'm.

# | 23:14 | admin | ocho meningen

Onderwerp.

Om eerlijk te zijn, heb ik eigenlijk altijd wel wat te schrijven. Over die roedel kauwen die ik bijna doormidden reed. De zon die zo mooi op haar billen scheen. Het boek dat ik nooit las omdat ik lezen ooit heb opgegeven. Zo moeilijk is het niet. Stop je knuist in je mond, stoot door naar de zachte gelei daarboven, en grijp wat je grijpen kunt. Steek je klauw in je borst, en ruk wat stukken rikketik.

Bespreek de lelijke vrouw met het mooie kind in de rij bij de kassa. Maak woorden vuil aan een film die je ineens te binnen schiet, en die je heel graag weer eens zou willen zien (niet doen, trouwens: valt áltijd tegen). Pak dingen uit de lucht en prik ze aan je cursor. Dingen zát.

En als het dan een keer lijkt alsof ik écht niets heb te schrijven, schrijf ik gewoon over schrijven. Hehe.

# | 23:03 | admin | 23 meningen

De weg kwijt.

Even vanuit Amsterdam (we zitten vlak bij de ring) naar Utrecht. Project doorspreken, en dan weer terug. Kind kan de was doen. Maar niet déze was.

Heenreis: 1,15 uur.
Bespreking: uurtje
Terug: 1 uur en 10 minuten.

Wat is dat met dat fucking Utrecht?! Zetten ze daar de eerstejaars neer van de overheidsinstelling die verkeersborden plaatst? Waarom vonden wij op de terugweg, rijdend door een compleet opgebroken centrum, slechts één bord met Amsterdam? Waarom werden wij richting Amersfoort en Hilversum gestuurd, om vervolgens ergens in de polder uit te komen? En waarom, in godsnaam, staat élk stoplicht minstens een minuut op rood?!

Nee, dat gaan we anders doen. Volgende keer bij ons.

# | 18:19 | admin | nueve meningen

19 Ago '03

Heroïek uit de niet zo oude doos.

Het hoogste wat ik op voetbalgebied ooit gehaald heb was het/de B1. En dan nog met moeite. Aan mijn inzet lag het niet: ik trainde mínstens zoveel als al die gasten die nu nog geen krant kunnen spellen maar wel helemaal binnenlopen in het buitenland. Dag en nacht buiten. En maar rossen tegen die bal.

Je kon mij in die tijd het beste omschrijven als 'hard en onbesuisd, maar technisch niet bepaald briljant'. Ik liep snel en zette mijn tackles vaak al op een meter of vijftien in. Meestal kwam ik precies uit waar ik wilde: op de bal, en dan in één moeite door naar de schenen. Dat had ik geleerd van voetbal op tv. Maar op het niveau waarop ik opereerde, werd het gek genoeg helemaal niet op prijs gesteld.

Ik haalde het/de B1 vooral omdat ik altijd rond het voetbalveld rondhing. Soms waren er zóveel talenten ziek, zwak of misselijk, dat ik mee mocht doen. En omdat er op die leeftijd nou eenmaal veel meer spitsen dan backs rondlopen, kreeg ik uiteindelijk een vaste plek. Ergens in de verdediging. Een soort beperkte Cocu, zeg maar. Dan weer links, dan weer in de rol van voorstopper.

Scoren deed ik niet veel. Maar als ik na een hele pot B1 zonder één greintje moeheid ook nog een wedstrijdje B3 mee mocht pikken, een half uur later, wilde er nog wel eens een invliegen. Meer een kwestie van overmatig zelfvertrouwen dan een échte neus voor de goal. Maar ik kan ze me nog állemaal voor de geest halen.

Wat zullen mijn kleinkinderen daar ooit ziek van worden.

# | 23:04 | admin | catorce meningen

Prangende dierenvraag.

Stel: je hakt een beer doormidden met een samoeraizwaard. Eén welgemikte slag. Weinig bloed. Maar zou die beer nou, bij het in twee stukken uiteen vallen, hetzelfde denken als bijvoorbeeld een ezel waarbij je dat ook doet?

Ik denk zelf van niet.

# | 22:53 | admin | tres meningen

Muscles.

Zo. Net ff lekker 75 kilo gedrukt. Door naar een fors rondje biceps. Ben ik waarschijnlijk nét op tijd voor het strandjaar 2004.

# | 22:00 | admin | ocho meningen

18 Ago '03

Dolende dertiger.

Via meneer Ransporn. Ik kon het gewoon niet laten.

# | 00:57 | admin | ocho meningen

17 Ago '03

Langs de weg.

Vanavond, rond een uur of 9, reed ik van Haarlem naar Amsterdam. Daar wordt al tijden heftig aan de weg gewerkt. Op een nuttige, én op een dubieuze manier. Want ik zag dat er een aantal grote stukken gras gereserveerd is voor Kunst.

Ik ben sowieso al geen kunstman. Dat mag je best weten. Mij krijg je niet onder de indruk met een toren van veertienduizend dode tjiftjafs die ineens 'Screaming out for freedom: the soul of forgotten birds' heet. Of een galerie die is volgehangen met plakkaten opgedroogd bloed uit Liberia. Of een omgekeerde gele stofzuiger op een tapijt van marmer, die 'het onomkeerbare proces van leven en dood' symboliseert. Allemaal gelul van quasi-intellectuele brillen met gruwelijk montuur.

Maar je krijgt me dus écht gek met kunst langs de (snel)weg.

Overal in Nederland vind je van die roestige staketsels met een missie. Waarom moet dat in godsnaam? Wie heeft dat verzonnen? Ik rijd er niet zuiniger, veiliger, slimmer of beter van. Ik wordt er niet vrolijk van, en ik ga er niet van in contemplatie. Neen: het wakkert bij mij slechts de smeulende afkeer van gesubsidieerde onzin aan.

Kunst Moet. Zegt men. Maar ik zou liever zien dat het Mag. Dan weten jullie dat ook weer.

# | 23:47 | admin | once meningen

Oké, wijsneuzen.

inline



Verras me maar. Ik wil zijn naam en mínstens twee films.

# | 23:26 | admin | dieciséis meningen

Oeps.

De postbode leverde een stinkende, smoezelige doos af waarop een roze flesopener zat geplakt. Aan de vrolijke hanenpoten herkende ik de afzender direct. Glimlachend nam ik het pakje in ontvangst. Ik liep naar binnen en ging aan de keukentafel zitten.

Xander verrastte me wel vaker met kleine en minder kleine kadootjes. Meestal volstrekt overbodig (een jaarabonnement op Grasduinen, 12 monumentale straatstenen uit Maastricht, een cursus ijsvissen), maar altijd uit een heel goed, warm hart. Ik was dan ook erg benieuwd naar zijn nieuwste vondst.

Het pakje was slordig maar uitermate grondig dichtgeplakt. In gedachten zag ik Xander satanisch lachend ról na rol plakband opmaken. Gelukkig had ik mijn Leatherman de dag ervoor grondig geslepen, zodat ik relatief makkelijk door de stugge plastic laag kwam. Het bleek een groen, metalen blik, met verbleekte roosjes als decoratie. Er stond iets op. Het duurde even voor ik het ontcijferde.

'Een Blik voor een Pik!'

Echt subtiel of origineel was-ie al nooit geweest. Maar deze lieve tekst deed me toch wel wat. Xander: de enige Nederlandse macho die zijn vrienden nog 'pik' noemde.

Ik opende het deksel. Het ging wat stroef maar daar, in houtwol, lag een ondefinieerbare, vlezige staaf. Terwijl ik het blik voorzichtig ronddraaide, kreeg ik een heel duistere ingeving...

Had ik die stiekeme grap met die tien vermalen Viagra's wel moeten maken?

# | 23:05 | admin |

Beestenboel.

Als ik boer was, zou ik al mijn 2300 koeien in één keer aan het DierenBevrijdingsFront geven. Zonder het van tevoren te melden, natuurlijk.

Alles 's nachts in een enorme colonne met bevriende boeren verplaatsen. En dan gewoon in het duister op de stoep achterlaten, die zacht loeiende meute. Moet je 's ochtends die gezichten eens zien!

Daar komen ze dan, hoor. Een groepje slaperige veganisten, de camouflagestrepen nog net zichtbaar onder de ogen. Vijftien stinkende parka's. En dan even 2300 op knappen staande koeien van hun melk zien te ontdoen. Zwetend tussen de zenuwachtige beesten rondrennen. Waar haal je de emmers vandaan? Wat doe je met de melk? Waar laat je de stieren? En wie ruimt eigenlijk de stront op?

Ja ja. Laat mij maar schuiven.

# | 22:30 | admin | tres meningen

En.

Als ik heb afgerekend, stop ik de laatste boodschappen in de oversized shopping bag. De kassière wacht op de goedkeuring van het pinnen. Er piept en tuut wat, dus ik weet dat het goed zit. Nu komt het.

De mevrouw gaat me de bon geven. En of het nou een jonge of oude mevrouw is, een lelijke of mooie, een dikke of tanige, of gewoon een mevrouw die een jongen is; de begeleidende zin is altijd hetzelfde.

"... En de bon."

Hoezo 'en' de bon?! Waar komt dat 'en' vandaan? Je begint alleen een zin met 'en' als je daarvóór ook al iets gezegd hebt. 'En' aan het begin betekent een vervolg op iets. Het is eigenlijk het laatste gedeelte van een lange zin die je in tweeën geknipt hebt. En dat is bij de kassière vrijwel nooit het geval.

# | 01:23 | admin | quince meningen

Vissenleer.

'Speciaal voor de moderne boekbinders, maar ook voor kunstzinnige en design-doeleinden, importeer ik bijzondere leersoorten: vissenleer, koeienmaagleer, kippenpootjesleer en slangenleer. Deze leersoorten zijn uitsluitend afkomstig van niet-bedreigde of gekweekte diersoorten.'

Ik scoorde altijd met dat soort grappen. Vissenleer. Kippenbont. Slangengewei. Juist die sluwe combinaties die niet kunnen. Dacht ik, tenminste.

Maar het kan dus toch... 

# | 01:14 | admin | cuatro meningen

15 Ago '03

Lui.

Of kijk anders hier even voor commentaar, gedichten en songteksten van ondergetekende. Zie je meteen waar ik een deel van mijn kruit verschiet.

# | 00:14 | admin | trece meningen

14 Ago '03

Belgische Pelvis.

Helmut Lotti, één van de gouden ontdekkingen van sterrenlanceerder Henny Huisman, heeft een nieuwe CD. Hij doet Elvis. 'My tribute to the King', heet het. Uiteraard. En ik zie hem dat net op tv promoten. Een compleet Elvisprogramma rond Helmut. Dat ziet er ongeveer als volgt uit:

Tantje Sjaan in een string. 114 kilo Jordanees vet, zwaar opgemaakt. Doet een serieuze poging tot imitatie van Pamela Anderson. Zij vóelt zich Pam. Rent(?) met haar grotendeels overbodige lijf de branding in. Met zo'n oranje reddings-paasei. Maar denkt u dat ze ook zo overkomt? Hier, ter illustratie:

Denk Balkenende als Tarzan
Harmen Siezen als Ed Harris
Liesbeth List als Katja Schuurman
Nico Haak als Levende Zanger
of Xander als Marnix

En mensen betalen daar dus geld voor.

# | 23:43 | admin | seis meningen

De meerkoet.

'Al vroeg in het voorjaar bezet de meerkoet zijn territorium en verdedigt dit vaak (uiterst) agressief tegen indringers. Zowel het mannetje als het vrouwtje nemen aan deze verdediging deel. Het broedbiotoop bestaat uit moerassen, maar ook in parken, grachten, sloten en vaarten zul je nesten van meerkoeten vinden. Bij paartjes die vroeg in het seizoen begonnen zijn, volgt na een eerste succesvol nest soms een tweede broedsel ('facultatieve dubbel-broeders'). Al na een week of twee zijn de jongen min of meer onafhankelijk van hun ouders voor voedsel en bebroeden. Zeven tot negen weken na het uitkomen van de eieren zijn de jongen zelfstandig.'

Een opgewonden standje, dus. Die meerkoet. Een ongelooflijk chagrijnig egovogeltje. Slechts verkrijgbaar in supersaaie zwarte uitvoering en in véél te grote aantallen aanwezig. Maar voor de duvel niet bang. Valt zo een volwassen zwaan aan. En reken maar dat het symbool van de KLM met rasse schreden van het toneel verdwijnt. Ik heb zelfs wel eens gehoord dat ze rivalen simpelweg verdrinken door er bovenop te gaan zitten. Primitief, zegt u? Gevaarlijk impulsief? Helemaal mee eens.

Afschieten die beesten. Want lekker zijn ze ook al niet.

# | 22:42 | admin | once meningen

Komt u maar.

inline



En dit was...?

# | 00:08 | admin | trece meningen

13 Ago '03

Fijnproeven.

'Very pale straw colour; light sweet malt and soft spirit on the nose; palate follows showing excellent balance between peat, malt and spirit, mellow, and rich; mellow but rich finish which surprised by its length. An excellent night-cap whisky. It is some time since I’ve tried a Lowland and this has revived my interest.'

Voorzichtig lezen...

# | 23:48 | admin | Eén wijsneus

Woehahahahahahahahaha!!!

(stevig binnenpretje)

# | 23:30 | admin | cuatro meningen

Eenzame hijskraan.

Wat sta je daar nou
Werkloos hefmechanisme
Hydraulisch gedrocht
Met roest op je kont
Beetje takelloos leven
Als automatisme
Stram door het vocht
Je zakt weg in de grond

Loser.

# | 23:19 | admin | cinco meningen

Om een lang verhaal kort te maken...

moet je goed kunnen schrappen.

# | 23:13 | admin | ocho meningen

Toen kon dat nog.

Smalle repen papier in je broekband (ik had het liefst opgeknipte Libelles). Pvc-pijp van een centimeter of 90 bij de hand. Eind van papier tussen wijs- en middelvinger klemmen. Met andere hand om de uitgestoken vingers wikkelen. Ondertussen steeds een beetje puntig uitrekken. Aan het uiteinde bleef een likstrook over. Maar je wachtte nog even. Toekomstig stuk munitie met de grote open kant omhoog houden. Speld erin laten vallen. Likstrook aantrekken; speld voor de helft naar buiten laten komen. Spul op spanning zetten. Likstrook bevochtigen (likkend) en strak om uiteinde draaien. Even laten drogen. Hard in eend blazen.

# | 23:00 | admin | cinco meningen

Heeft het gesmaakt?

Een paar maanden nadat ik Jamie met een forse schop onder zijn kont gelanceerd had, werd mijn directe omgeving onrustig. Ze vonden het oneerlijk.

Je moet denk ik even weten dat ik mijn hele leven al naakt kook. Maar ik gun het hem.

# | 01:39 | admin | tres meningen

"We gaan een poster maken!"

Tijdens de rust van GAK - Ajax kwam hij binnenzeilen. Met de timing van een zwangere grutto in november.

Ik stond net uitgebreid te pissen toen ik de achterdeur ruw hoorde opengaan. "Joejoe, pikmans... waar zit je dan...!!" Ik zeek door. Hij stommelde de woonkamer in, de gang door en de gangkast in. Zoals meestal. Het werd even stil. Toen begon het lawaai weer.

Trap op. Niet geheel soepel. De slaapkamer in (mijn vriendin hóórt 'm al niet eens meer) en er weer uit. Uiteindelijk kwam hij half vallend de badkamer in, om vlak naast de wc te eindigen. Waar ik mijn vrolijke deel net stevig stond af te druppelen. Hij stond op, schudde zijn hoofd en toonde me triomfantelijk een klein krat halve liters. "Ik heb een plan, man!"

Nadat ik papier, stiften, potloden, gum, oost-indische inkt, een kroontjespen, 14 markers, een passer en een geodriehoek bijeen had gesprokkeld, trok Xander me richting eettafel. "Vanavond, homo, gaan we creatief doen! Ík heb het plan; jíj de skills. Eindelijk eens wat doen met jouw talent, hahahaha! Slappe zak!!"

Xander deed duidelijk de grote lijnen. Hij ijsbeerde (niet bepaald stabiel, overigens) door de kamer en schreeuwde spontane rauwe stukken inspiratie.

"Rood! Met donkerbruin en zwart. Ik maar dan zonder piano! Of een piano, maar dan zonder mij. Publiek, zwetend publiek. Nee, ík zweet. Ja, man. Ik zweet toch altijd?! Of, nee, grootste hits. Mijn grootste hits. Kan je daar iets mee, symbolisch? Die foto van toen in de Kuip, die donkere, maar dan nog donkerder. Alleen mijn ogen! Nee, mijn vingers!! Ik wil niet dat je gaat. Neeheeeee!!!"

Ik begreep er geen fuck van. We moesten een nieuwe concertposter maken, dat had ik dan nog wel meegekregen. Iets experimenteels, maar wél geschikt voor zijn fans in de ruimste zin van het woord. Of toch niet. Kutfans! Neuk de fans!!

Mijn schuine oog zat feilloos op de tv geplakt, waar het voetbal inmiddels weer begonnen was. Ik deed verder maar wat. Grove halen met de watervaste stift. Driftige puntjes met een rode pen. Spetteren met wat ecoline (gevonden tijdens het zoeken naar de inkt). En dan alles driftig door mekaar gummen. Xander vond het prachtig.

Toen de wedstrijd was afgelopen stond ik onzeker op. Het krat was leeg. En de woonkamer ook. Ik vond Xander in de keuken. Hij lag geruisloos te snurken in de foetushouding, met een zelfgemaakte ballonhoed scheef op zijn hoofd. Ik sleepte hem de keuken uit, legde hem op de bank en ontdeed hem van zijn schoenen.

Het kon slechter. Eén - één, uit.

# | 00:43 | admin | siete meningen

12 Ago '03

Ontdekking.

Ik ben net tot de conclusie gekomen dat ik geen wijnman ben.

Rode vin rouge (grapje) vond ik al jaren slechts lekker in dure variëteiten. En dan gewoon een paar glazen. Daarna proefde ik al die Euro's niet meer, en ik werd er ook al niet vrolijk van. Maar nu heb ik dat ook ineens met fripse zomerwijnen.

Had me net aan een ijskoude witte wijn gezet (had ook rosé kunnen zijn, maar dat was het niet). Eerste glas was prima. Tweede oké, maar niet om je van te gaan afzonderen. En het vervelendste: elke volgende inschenkbeurt beviel me eigenlijk minder. De smaak werd laf. Irritant. Sáái. Alsof wijn bij mij steeds maar een paar kansen krijgt.

Ach, maakt ook niet uit. Ik ben niet voor één gat te vangen.

"Non monsieur, plus de vin. Ça suffit. Une pression, s'il vous plaît. Make that two."

Ha!

# | 22:56 | admin | ocho meningen

11 Ago '03

In het nauw.

Er zat een dwerg
Op de berg
Met een akelig probleem
Leuter klem, tussen de rotsen
Grote gier vloog om hem heen
Dwergenballen, moet u weten
Zijn geweldig om te eten
En ook al is de gier niet slim:
Hij had die dag nog niet ontbeten

# | 22:22 | admin | siete meningen

Chillen.

Zo. Een héle dag niet gepost! Maar ik heb het gevoel dat ik dat binnenkort goed ga maken. Ja, dat gevoel heb ik wel. Zo voelt het tenminste. Niet slecht, dat gevoel. Eigenlijk. Beetje bizar, maar niet supercreepy. Als lekker fris zweet in je bilnaad. Zoiets.

Maar pin me d'r niet op vast!

# | 22:16 | admin | cuatro meningen

Carrière.

Dat begrijp ik dus niet. Dat je besluit mug te worden.

Ik geef toe dat mijn keuze na het VWO ook niet briljant was. Rechten. Maar ja, wist ik veel! Rechten had nog iets van, tja, iets nuttigs. Saai, wellicht. Maar wel een belangrijke schakel van de maatschappij. Ofzo. Weet ik veel. Maar een mug!

Ik heb vrienden die op hun vijfendertigste nog stééds niet weten wat ze later willen worden. Maar dan zie ik ze nog liever als specht. Of egel.

Volgens mij zit er niemand op een extra mug te wachten. Waarom wil niemand tegenwoordig meer water worden?

# | 01:23 | admin | cuatro meningen

Lispelen.

Dát vind ik nou een mooi woord.

# | 01:08 | admin | tres meningen

Roem.

Jaja. Dat is het leven. Zo win je de Soundmixshow in 1985. En zo sta je 18 jaar later in de 'spetterende dinnershow van Harders' Plaza in Harderwijk'.

Kent iemand Frank Ashton nog?

# | 00:33 | admin | diez meningen

09 Ago '03

Gezellig kaartje.

Via www.mars.nl kun je hele malle e-cards van Jim versturen. Jim. Runner up bij Idols. Ná Jamai. Whatever.

Enfin.

Deze vond ik eigenlijk wel frappant.

# | 23:36 | admin | dos meningen

Lekker?

Wat vindt u nou van

deze foto

?

(Oh ja: de dame in kwestie heet Josie Maran. Hier naakt, en hier gewoon mooi en veel.)

# | 17:36 | admin | cuatro meningen

08 Ago '03

Egodinges.

Hahahaha. Zullen Jan of Piet dat nou ook hebben?

# | 17:41 | admin | 20 meningen

Eindelijk...

Máánden van keihard buffelen zijn vandaag tot een ongekende, heerlijk bevrijdende eruptie gekomen. FreeKick Pro is live.

Speel!

# | 14:38 | admin | cinco meningen

07 Ago '03

Grote plannen.

Na ons adventure-avontuur sprak ik Xander een aantal dagen niet. Natuurlijk wél de gebruikelijke sms-jes ("Hé pik, zit lekker met mijn klavierklauwen aan een stel groningse studentes. Laaaator!"), maar geen live-contact. Lekker rustig, wel. Want we hadden de laatste tijd wel érg veel meegemaakt.

Terwijl ik bezig was met de verbouwing van de garage, hoorde ik iemand grommend de straat infietsen. "Pikkooooo!", galmde het door de zomerstille buurt. Ik liep naar buiten en werd bijna omver gereden door een ernstig verhitte Xander. Hij remde slippend en raakte me nét niet. Een unieke gave.

"Hé dooie lul! We gaan dingen doen. Nu!" Hij stapte zwierig af en duwde z'n fiets in mijn handen. "Maar eerst een ijskoud pilsje, wat jij!" Ik volgde hem naar binnen, rechtstreeks door naar de keuken, de koelkast (open, graaien, dicht), en ten slotte de eettafel. Xander pakte een stoel, draaide hem om en ging er wijdbeens op zitten. Plop. Een koude zucht verliet de beugel. Hij proostte in de lucht. "Vandaag, gozer, gaan we doen wat jij al héél lang niet hebt gedaan..."

Ik wist meteen 134 dingen.

# | 20:50 | admin | dos meningen

Graswijn.

Oóit gedronken in Peru. Daarna nooit meer ergens kunnen vinden. Als iemand nog een flesje weet... ik heb er best wat voor over.

# | 20:49 | admin | dos meningen

Zomerblues.

Zachte nevel
Blote navel
Harde tepel
Korte broek

Roze wangen
Natte strengen
Dikke stangen
Kille vloek

# | 00:53 | admin | seis meningen

Maar ook met cashewnoten, natuurlijk.

Tijdens mijn reis door India werd ik menigmaal verrast door de vindingrijkheid van de bevolking. Geen cént te makken, maar kóken tot in het hiernamaals. Geen fornuis, geen lucifer, geen pan en nauwelijks ingrediënten. En dan tóch dingen op tafel toveren waar je spontaan van gaat rillen. In positieve zin.

Zo herinner ik me de binnenkomst in Ravjaimalavanoesh. Als de dag van gisteren. Ik had vijf weken in de jungle gespendeerd om exotische kruiden te verzamelen, en kwam smerig en ondervoed het dorp binnen. Mensen kwamen massaal hun hutten uit. Kinderen in prachtige gewaden hingen joelend aan mijn benen en keken me met oprecht stralende ogen aan. Ik werd opgeslokt door de menigte, die mij soepel en naturel richting dorpshoofd stuwde. De 'Shrainasj'. Een dunne kale man in een vibrerende jas van wijsheid. Het was het begin van een maand vol warmte en oprechte interesse in deze vreemdeling. Onvergetelijk.

Maar ik dwaal af. Eten. Dat wilde ik even met jullie delen. Een recept dat al eeuwen populair is op plekken waar God even geen scheppingsfantasie had. Waar niks is, en ook nooit iets komt.

Zoete bonen voor vier personen.

Was de bonen in zand. Verwijder het zand zoveel mogelijk, maar laat íets achter voor de smaak. Leg de bonen in de zon. Pak de grof geboetseerde schaal. Vet 'm in met zand. Leg de bonen op de schaal. Strooi er achtereenvolgens denkbeelding overheen: zout, paprika poeder, koenjit, komijn, cajun kruiden en witte peper (naar smaak). Roeren. Denkbeeldige tomatenpuree en kipkluifjes erbij. Anderhalf uur op een grof gestookt vuur zetten. Laten afkoelen. Even met rust laten. Serveren met bonenbrood.

Je weet níet wat je proeft.

# | 00:36 | admin | cinco meningen

Stemmen.

Als ik zou leiden aan een Meervoudig Persoonlijkheids Syndroom zou er in mijn mijn hoofd waarschijnlijk het volgende gebeuren:

"Hé!"
"Ha!"
"Hoi!"
"Pilsje?"
"Lekker"
"Graag!"
"Nou en of!"
"Hé jongens, daar ben ik hoor!"
"Hé!"
"Ha!"
"Hoi!"
"Pilsje?"
"Lekker"
"Echt wel"
"De láátste... en dan nog een!"
"Hahaha!"
"Hihihi!"
"Pilsje?"

# | 00:18 | admin | siete meningen

Stemmen.

Als ik zou leiden aan een Meervoudig Persoonlijkheids Syndroom zou er in mijn mijn hoofd waarschijnlijk het volgende gebeuren:

"Hé!"
"Ha!"
"Hoi!"
"Pilsje?"
"Lekker"
"Graag!"
"Nou en of!"
"Hé jongens, daar ben ik hoor!"
"Hé!"
"Ha!"
"Hoi!"
"Pilsje?"
"Lekker"
"Echt wel"
"De láátste... en dan nog een!"
"Hahaha!"
"Hihihi!"
"Pilsje?"

# | 00:18 | admin | seis meningen

04 Ago '03

Groeien (als mens).

We zetten het laatste stuk in. Nog één relatief rustige bocht en dan komen we in Rapid White Widow: een adembenemend klotsend, snelstromend gedeelte van de rivier. Dik 450 meter lang en een absolute raftkiller. Een witte hel. Ik draai me snel nog even om.

Xander grijnst zijn stoere tanden bloot terwijl hij de peddel boven zijn hoofd houdt. "Is dit adrenine of wat!! Pik, man, ik ga haaaard!!! Hiehaaaaaa!!!".

We zijn nu vier dagen op avonturenvakantie. 'Schrijf je in, geef het leven weer zin!', was de slogan die ons wist over te halen. Twee nieuwe klanten, dus, voor Euro Adventure Trips. Maar niet bepaald logisch of van harte. 

Eigenlijk ben ik namelijk helemaal niet dol op dingen die hard gaan. Ik sla zó een ondankbare bejaarde doormidden, maar ik wil wel graag meester zijn over de snelheid van mijn leven. Op dat gebied dus liever geen verrassingen. Alleen vond Xander dat ik daar maar eens mee moest afrekenen. En hij won.

Dag 1 t/m 3 had ons de meest gruwelijke activiteiten gebracht. Xander genoot als in zijn beste Volumia-dagen; ik schoot non-stop in spastische paniekstuipen. Kapot, was ik. Meer geestelijk dan fysiek. Maar vandaag, dag 4, zou de laatste dag zijn. En ik wílde mijn diploma. Zelfs onder deze zware belasting van spierpijn en angsten. Dit móest.

Thuiskomen zonder zou ik niet overleven. Dat hield me overeind. Ik voelde onze raft wegglijden in een bonkend, gruwelijk ritme. Nog één blik over m'n schouder. De laatste. Xander zat de Aktueel te lezen.

# | 20:46 | admin | dos meningen

Stront.

Als de postfrequentie samenhangt met de hoogte van de temperatuur, ga ik het deze winter nog druk krijgen, hiero. Ben je nét van een paar deadlines af, krijg je ineens de schijterij. Op dit soort momenten zou het wel handig zijn als de Albert Heijn gewoon stoma's verkocht. Kut, ik moet rennen...

# | 16:48 | admin | Eén wijsneus

03 Ago '03

Natuurlijk.

Een religieuze openbaring.

# | 23:03 | admin | cinco meningen

02 Ago '03

Koolzuur.

Ik  haal een fles cola uit de koelkast. Hij voelt goed koud en ziet er mooi beslagen uit. Een fles uit een commercial. Dan draai ik 'm open. En ik hoor

niets.

Dit is een dode fles. Geen prik, geen ziel. Driekwart vol, nog. Twéé keer opengeweest. Nu al volkomen onbruikbaar.

Is dat nou alleen met cola van Coca?

# | 20:54 | admin | ocho meningen

01 Ago '03

Politiek.

Met mijn schuine oog zag ik op het nieuws dat een asielzoeker zichzelf in de fik heeft gestoken. De man had een ziek dochtertje en wilde niet terug.

Na de obligate beelden van een ambulance en verschrikt kijkende omstanders, gingen we terug naar de studio. Een keurig meisje kondigde iemand aan van de Vereniging Ter Promotie van Asielzoekers in Gevangenissen (zoiets, kan ook een Ministerie zijn geweest, whatever). Ik wist al precíes waar het heen ging.

Als er dingen heel erg fout gaan, namelijk, en officiële figuren moeten er snel iets over zeggen, gebruiken ze altijd dat ene woord:

kijken.

"We moeten er vooral goed naar kijken. "
"Het lijkt me niet onverstandig hier eens op een andere manier naar te kijken."
"Ik heb de Minister met klém aangereden deze zaak met een nieuwe blik te bekijken."

Kijken, dus. Dat schiet niet bepaald op.

# | 23:45 | admin | cuatro meningen

De schat!

Toen ik thuis kwam lag er een dood hert op tafel.
Met een briefje:

"Schat, ben naar cursus. Maak je wat voor jezelf? X"

# | 23:07 | admin | cinco meningen