|
|
|||
20 Ago '06 Erwtensoep (12). Ik ben een week of twee ergens anders. Zoek het maar uit. # | 22:17 | admin | quince meningen 16 Ago '06 Het ruikt in huis. Nou ja. Flauwekul, natuurlijk. Het ruikt niet. Het stinkt. Als ik de gang op loop proef ik eerst de geur van dode konijnen. Een hele berg, en al heel lang onconsumabel. Die sfeer. De zware lucht vol misselijkmakende componenten zweeft rond als een veel te dikke geest met serieuze gezondheidsproblemen. Of ratten. Die stinken vast ook zo. Een generatie of vier heeft zelfmoord gepleegd ergens onder mijn huis. Dan weer lijkt het ineens op de geur van intens gevaarlijke zweetsokken. Of authentieke bandages uit Vietnam (je weet wel). Door dat zompige veld van miniscule gekmakers, wankel ik naar de bijschuurkoelkast. Op de tast vind ik een handvat, deur open, voelen, graaien, ijskoude verpakking. Ik richt me op, vrijwel blind van de stank. Open het blik en neem een slok. De nevel trekt weg. Oma. # | 00:11 | admin | siete meningen 15 Ago '06 Kwakkeloni. Dat ze het achteraf een beetje Italiaans doorslikt. # | 17:11 | admin | ocho meningen 09 Ago '06 Wat ik eígenlijk wil. Zelfgemaakte saté van de supermarkt. Waar zal ik 'ns beginnen. # | 01:02 | admin | 23 meningen 08 Ago '06 Wat? "Goeiedag!", zei de snackbarhouder, en dat was het ook. Hij. De vleesgeworden gastvrijheid keek me met twinkelende ogen aan, liep een stukje achteruit, draaide zich om en riep nonchalant "de gebruikelijke 14 loempia's?". En terwijl het volstrekt retorische 'ja' op mijn lippen hing, zag ik ineens iets liggen in de immense vitrine. "Ik wil dát." De gefrituurde eetwaren-verstrekker keerde op zijn schreden terug. Hij loerde de fors bemeten snackkoeler in, tergend langzaam, en keek me vervolgens achterdochtig aan. "Dát? Dat hebben we niet!!" Het bleef stil. Ik staarde terug naar het roodaangelopen gezicht van de cafetarist. Er kwam een klein belletje schuim uit z'n mond. M'n rechter wijsvinger schoot naar voren, danste een paar seconden door de lucht, beschreef een gracieuze bocht naar links en kwam tot stilstand bij het linkerhoekje van de professionele koelhoudtoonbank. Daar tikte ik een aantal keer gedecideerd op het glas. "Dat." Meneer de calorie-uitbater was even stil. Er landde een vlieg op de toonbank. Het vet spetterde geduldig. En achterin de zaak ging de telefoon over. Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. "Oh, dát!" Het smaakte helemaal nergens naar. # | 22:56 | admin | siete meningen Lang leve de blinde dieren! Want laten we eerlijk zijn: veel last heb je niet van ze. De mol. Volgende keer zet ik de reptielen die niet kunnen vloeken in het zonnetje. # | 22:25 | admin | once meningen De morgen van Jacobine. Nou ja, eigenlijk meer de morgen van haar jongere zus Babette, maar dat was -de eerlijkheid gebiedt het te zeggen- een rancuneus kutwijf eerste klas met een aangeboren neiging tot claimen en daar had Jacobine het inmiddels behoorlijk mee gehad omdat, zoals ze dat zelf altijd verkondigde, "ze altijd en alleen maar over bleef met de stukjes van de kruimels, en dat trek ik toevallig niet meer!". Waar had ik het nou ook al weer over? # | 22:19 | admin | Lekker rustig, nog 05 Ago '06 Wat denk ik niemand weet (34) Google. Dat heb ik bedacht. # | 22:28 | admin | ocho meningen Wat vrijwel niemand weet (92.874) Ik heb ooit ruim anderhalve kilo dikbevleesde spareribs in Wondermarinade totaal verkloot door ze in een koelkast met een verrotte citroen te zetten. # | 22:28 | admin | cinco meningen |
||||