26 Abr '06
Hoofd.
Omdat ik weet dat jullie, mijn 16 bezoekers, min of meer graag met taal en haar onbegrensde mogelijkheden bezig zijn, de volgende opgave: Wat is de eerste reactie van een nipt afgekeurd wederkerend werkwoord?
# | 23:46 | admin | 18 meningen
Hans en Grietje.
# | 23:36 | admin | dos meningen
Voetbalkuiten.
Maar daar moet je voor voetballen.
# | 23:12 | admin | tres meningen
Onheemse dieren.
De wortelduif. Het haanstekertje. Zuinige krekels. De paarshaas. Een handvol alligatorvlooien. De korstpanter. Slaapmezen. Laminaatvlinders. Het kleine klakkertje. En dan tóch weer dat tekort aan biologiestudenten.
# | 22:48 | admin | seis meningen
Filosofische fruitsla.
Ik heb zoveel te zeggen dat ik niet goed kiezen kan. Een werelds pandemonium forellen in een pan. Ik kan zoveel beweren want zo zit ik in mekaar. Een struise burgemeestersvrouw bijziend door grauwe staar. Ik weet zoveel te melden maar dat melden doe ik niet. Een kant en klare saxofoon mijn neef is erudiet.
# | 22:39 | admin | cuatro meningen
Gek hè, eigenlijk.
Ik houd van het eerste biertje.
Het tweede biertje. De zon die het KNMI verrast. Een spontane discussie die nergens over gaat, maar lekker doorkabbelt. Knisperend gebakken spekjes. Een stijgende forel in een witfrisse bergbeek. Kaas met een verleden. Slecht verstopte grote borsten in de tram. Wakker worden en weer slapen. Spareribs. Neuken zonder afspraak. Een ongelooflijk mooi woord. Uitverkochte posters. Een liedje op repeat. Dat ene liedje. Gek.
# | 22:29 | admin | siete meningen
19 Abr '06
Plok.
Nadat hij tweeëneenhalf jaar en één dag ononderbroken een felrode rubberen bal had hooggehouden, vroeg Corstiaan zich ineens af hoe oud kikkers eigenlijk kunnen worden.
# | 12:57 | admin | doce meningen
15 Abr '06
Teringzooi.
Ik, nee, laat ik wat explicieter zijn, deze site, wordt de laatste maanden nogal lastig gevallen door commentaaraanvallen van spamboeren. Bij oude posts zie je dan ineens een hele rits non-opmerkingen staan die niets anders zijn dan verwijzingen naar poker- of medicijnensites. Om Google mee te verneuken.
Tot voor kort haalde ik ze gewoon handmatig weg: het was ergerlijk en tijdrovend en in principe had ik het natuurlijk allemaal kunnen laten staan, maar ik gun het die lui gewoon niet. Dat ze marnix.nl als vehikel gebruiken. Vrijdag ging het echter helemaal mis.
In no time kreeg de site een ongelooflijke diarree aan commentaren te verwerken, en mijn provider legde de zaak plat.
Het schijnt dat meer weblogs er last van hebben. Op het forum van Pivot bijvoorbeeld, het logsysteem dat ik gebruik, zijn er allerlei discussies over. Er is dan ook iets aan te doen. Er zijn zelfs verschillende dingen aan te doen. Maar dat gaat me simpelweg boven m'n pet.
Volgende week zal ik proberen wat meer technische contacten aan te spreken, vooral jongens die ervaring hebben met Pivot. Wellicht kunnen we er een soort verificatie inbouwen, dat je bij je commentaar ook meteen even een simpele vraag moet beantwoorden. Die sfeer. Het is allemaal geen hogere wiskunde, dat weet ik best, maar ik vond de lagere versie altijd al ingewikkeld genoeg.
Als je heel graag ergens op wilt reageren, doe het dan even via mail. Het adres laat zich natuurlijk makkelijk raden.
En ach, de komende dagen zitten we toch allemaal amechtig achter de matzes met eieren.
# | 23:37 | admin | siete meningen
11 Abr '06
Boete doen.
Sinds een paar weken zijn ze elke ochtend paraat en van de partij: agent 1 en agent 2. De school van mijn kind ligt in een gebied dat kennelijk zó weinig bedreigend is voor wie dan ook, dat ze er juniorpolitie loslaten.
Agent 1 is net twintig, schat ik, ruim een meter negentig lang, en voorzien van een indrukwekkend onverzettelijke kin. Agent 2, daarentegen, hikt net tegen de 1 meter 70 aan en gaat zo te zien al z'n hele leven gebukt onder dit feit. Hij stapt stoer mee naast z'n partner, maar de pet die tot over z'n wenkbrauwen hangt beslist het plaatje in zijn nadeel. Jut en Jul, in naam van Justitie.
Om 14.53 kom ik aanfietsen om Milla op te halen. De Mannen van Stavast zijn al weer ruimschoots aan het patrouilleren. Althans: in dit stadium van hun opleiding mogen ze nog niet echt veel, en dat betekent dat hun stoere riemen vrijwel leeg zijn. Het meest dreigende attribuut is een opschrijfboekje. En dat is dan ook precies waar ze nu gretig mee rondlopen.
Ik stop, stap af, en zet m'n fiets neer. Agent 1, met zijn hogere mate van zelfverzekerdheid, duikt inmiddels op een makkelijke prooi. De keurige moeder (die ik wel ken), heeft netjes ingeparkeerd maar op de een of andere manier mag ze er niet staan. Agent 1 tikt op het raam. Er ontstaat een conversatie.
Agent 1 wijst en wuift en doet van alles met zijn handen. Ik versta er niks van, maar het ruikt naar een standaard "ja maar mevrouwtje als iedereen dit gaat doen zijn we gauw klaar met dit land". Ze stapt uit en neemt al gauw een kansloze houding aan. Agent 1 schrijft z'n bon.
Ik loop er naartoe, er langs, en kan het niet laten een burgerlijke sneer los te laten:
"Goed werk, mannen!"
Agent 2, die er inmiddels geluidloos bijstaat, kijkt strak naar een struik. Agent 1 veert semi professioneel mee.
" Tuurlijk, meneer. Daar zijn we voor. Prettige dag."
Ik loop door. Een meter of tien. En dan kan ik het toch niet weerstaan.
Ik stop, draai me om, en wandel nonchalant terug. Mijn strakke blik eerst op nummer 2 (die plotseling wolken gaat tellen) en dan op 1. De lange agent-in-wording zet zich schrap voor een confrontatie uit het boekje. Maar dan kent hij mij nog niet.
"Agent. Denk ik?"
"Of AANKOMEND agent?"
Nummer 2 doet iets onhandigs met een lantaarnpaal; nummertje 1 denkt na.
"Jullie zijn stagiaires, toch? Beetje zo in de luwte de kneepjes van het vak leren? DE STRAAT OP, en dan maar zien wat er gebeurt? Die sfeer?"
Agent 1 fronst, duwt zijn kin naar voren en zegt "het is niet mijn woordkeuze, maar uw strekking komt zeker in de buurt. En wat dan nog meneer?"
"Nou", zeg ik, "op mijn werk hebben we ook stagiaires. Dat zijn jonge, enthousiaste mensen die dolgraag verder willen in hun vak. En daar helpen we ze bij. We geven ze de ruimte om in alle rust mee te klungelen op verschillende projecten. Dingen die ze later op professionele en dagelijkse basis willen doen. De een doet webdesign, en wil later alleen maar webdesignen. Een ander ziet meer in videobewerking of animatie. En ook dat mag. Als stagiair MOET je kunnen oefenen, een bepaalde discipline verbeteren, om beter te worden in wat je het liefste wilt doen. Ooit."
Ik kijk rond en zie agent 2 kotsend boven een sloot hangen. Pet 1 staat klaar met z'n boekje.
"Dus als jij nu, op dit moment, stagiair bent", vervolg en besluit ik mijn monoloog, "... en dat lijkt me inmiddels duidelijk, is er dus maar één ding dat jij later het liefst wilt doen?", vraag ik intens maar nonchalant.
Agent 1 denkt na. Het boekje zakt naar dijbeenhoogte. Hij kijkt rond en zoekt kansloos steun bij MiniCop. Dan kijkt hij me aan. Troebele ogen.
Ik loop weg, handen in m'n zakken. Milla staat te wachten.
# | 20:26 | admin | nueve meningen
07 Abr '06
Het is gewoon zo.
Ik heb niet veel vrienden. Geen echte vrienden, tenminste.
[Hier dan zo'n obligaat jammerstuk over dat je uiteindelijk maar een paar mensen overhoudt waarop je echt kunt rekenen en dat je daar blij mee moet zijn omdat het al arbeidsintensief en eerlijk gezegd lastig genoeg is om een klein bloeiend vriendentuintje te onderhouden en de hoeveelheid er natuurlijk ook helemaal niet toe doet terwijl je ondertussen eigenlijk veel liever bakken vrienden hebt die er altijd voor je zijn ook al wil je niet eens dat ze er voor je zijn maar dat ze gewoon bij nacht en ontij met kratten bier en blonde dikbetiette wijven binnenkomen en joints serveren met zware drugs die de volgende dag helemaal niet zwaar aanvoelen omdat ze ook nog eens helemaal begrijpen dat je morgen vroeg op moet omdat je nu eenmaal een min of meer verantwoord leven leidt en zij niet maar dat weten ze uiteraard en zij respecteren het echt helemaal.]
Maar gelukkig kan ik alles kwijt in m'n werk.
# | 23:19 | admin | diez meningen
Vlinders likken.
Het vereist een zekere conditie en flexibiliteit, maar dan ben je ook voorgoed verkocht!
# | 21:31 | admin | seis meningen
05 Abr '06
Zure scalp.
Ik schoot mijn eerste Indiaan toen ik 11 was.
Hij was niet dronken, kwam niet stiekem over ons erf schuifelen, stonk niet naar roestige bever en zat evenmin aan mijn moeder. Ik mocht 'm gewoon niet. Dat heb je wel 'ns.
De jaren daarna volgden er nog veel, echt heel veel meer. En als ik het leuk had gevonden weet je, dat knallen, had ik een absolute fokking droomjeugd gehad.
Liggen, aanleggen, vuren. Genoeg plekken om je dodelijk te verstoppen.
Liggen, aanleggen, vuren. De laatste verrassing.
Liggen, aanleggen, vuren. Raak. Altijd raak.
Een ingehouden kreet en wat fladderende veren. Zo veel en zo vaak ik maar wilde. Maar zo werkt het dus niet.
Op zich.
Als aankomend balletkampioen had ik destijds wel andere dingen aan mijn hoofd. Dat wil je niet weten.
Alleen bléven ze maar komen.
# | 22:08 | admin | tres meningen
Wat ik me dan afvraag (902).
Waarom zit er een dollarteken op mijn toetsenbord?
# | 21:53 | admin | ocho meningen
|